Historyk sztuki, estetyk. Studiował w Uniwersytecie Lwowskim historię sztuki i filozofię (u K. Twardowskiego). Doktorat uzyskał w r. 1910. W latach 1917-1918 wykładał historię sztuki w polskim kolegium uniwersytetu w Kijowie. W latach 1920-1922 był docentem (historia sztuki) w Politechnice Lwowskiej.
Również do r. 1922 był kustoszem Muzeum Lubomirskich we Lwowie. Potem przeniósł się do Warszawy. Był tutaj dyrektorem Państwowych Zbiorów Sztuki, dyrektorem Towarzystwa Szerzenia Sztuki Polskiej Wśród Obcych (TOSSPO) oraz docentem w Uniwersytecie Warszawskim (wykładał historię sztuki nowszej i teorię sztuk plastycznych).
Był komisarzem kilku wystaw sztuki polskiej za granicą. Ogłaszał prace z zakresu krytyki i teorii sztuki oraz (raczej publicystyczne) z filozofii.
Członek Polskiego Towarzystwa Filozoficmego we Lwowie od r. 1908.