Ukończył studia w Politechnice Lwowskiej (dyplom inżyniera: 1903); habilitował się w Politechnice Berlińskiej w r. 1909. Od r. 1906 wykładał w Politechnice Lwowskiej.
Po II wojnie światowej wykładał w Politechnice Warszawskiej, Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Łódzkim. Początkowo interesował się zagadnieniami z dziedziny techniki, później problematyką organizacji pracy (zwłaszcza pracy robotniczej w przemyśle i transporcie) a w końcu zagadnieniami psychologii pracy (z tego zakresu uzyskał doktorat filozofii w Uniwersytecie Poznańskim w r. 1936).
Był członkiem honorowym Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Psychologii Stosowanej.
Członek Polskiego Towarzystwa Filozoficznego we Lwowie od r. 1910. Późniejsza forma nazwiska: Biegeleisen-Żelazowski.