Historyk sztuki. Studiował w Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1876-1880, początkowo prawo, potem germanistykę i romanistykę. Kontynuował studia we Wrocławiu i Monachium. Podczas pobytu za granicą zainteresował się zabytkami sztuki. Wiedzę z zakresu literatury i poezji pogłębił zagadnieniami z zakresu filozofii i estetyki poezji, po czym ostatecznie skoncentrował się na badaniach dotyczących sztuk plastycznych.
Interesował się głównie epoką Odrodzenia, zwłaszcza sztuką włoską XV i XVI wieku, ale zajmował się także sztuką XIX w. i współczesną.
Ogłaszał prace z zakresu historii literatury i historii sztuki. W r. 1893 objął (jako profesor nadzwyczajny) katedrę historii sztuki w Uniwersytecie Lwowskim i wykładał (od 1898 jako profesor zwyczajny) przez 30 lat.
Był członkiem Akademii Umiejętności (od 1897), Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie (1902 i nast. pełnił funkcję prezesa), członkiem komisji centralnej konserwatorskiej w Wiedniu i członkiem austriackiej Rady artystycznej.
Członek Polskiego Towarzystwa Filozoficznego we Lwowie od chwili jego powstania (12 II 1904).