Poeta, tłumacz, krytyk literacki i teatralny. Studia (filozofia, historia) rozpoczął w r. 1884 w Lipsku (słuchał m.in. Wundta), ale po upływie jednego semestru przeniósł się na Uniwersytet we Wrocławiu. Tu do połowy r. 1887 studiował historię, potem za działalność społeczno-polityczną w duchu socjalistycznym został skazany na pół roku więzienia. Wówczas przeżył ewolucję duchową i odszedł od socjalizmu.
Na przełomie lat 1888-1889 przybył do Lwowa i rozpoczął pracę w redakcji „Kuriera Lwowskiego”, a potem „Słowa Polskiego” (1902-1906). Trzy lata później rozpoczął karierę uniwersytecką: uzyskanie doktoratu w Uniwersytecie Lwowskim (1904) umożliwiło mu objęcie w r. 1909 specjalnie dla niego utworzonej katedry literatury powszechnej porównawczej. Prowadził ją, zrazu jako profesor nadzwyczajny, od r. 1912 jako profesor zwyczajny, faktycznie do roku 1921-1922. (W tymże roku był rektorem Uniwersytetu Lwowskiego).
Potem do końca życia przebywał na urlopie zdrowotnym. We Lwowie zaprzyjaźnił się z wieloma osobami, a wśród nich z K. Twardowskim i Wł. Kozickim.
Utwory poetyckie ogłaszał już od r. 1878. Żadnych prac ściśle naukowych właściwie nie miał. Sporo tłumaczył, zwłaszcza utwory z greckiej literatury antycznej, literatury angielskiej, niemieckiej, skandynawskiej.
Był członkiem kilku towarzystw literackich i artystycznych oraz Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych, członkiem honorowym polskiego i angielskiego PEN-Clubu. Był odznaczony Krzyżem Komandorskim orderu Polonia Restituta (1921) oraz Krzyżem Oficerskim francuskiej Legii Honorowej (1922).
Członek Polskiego Towarzystwa Filozoficznego we Lwowie od r. 1910.