Filozof, prawnik. Studia odbywał w Uniwersytecie Lwowskim: wydział prawa ukończył w r. 1902, doktorat filozofii (u K. Twardowskiego) uzyskał w r. 1904, doktorat prawa – w r. 1915.
W latach 1902-1909 był urzędnikiem starostwa w Limanowej oraz Namiestnictwa we Lwowie. Od 1909 odbywał praktykę sądową i adwokacką. W latach 1918-1927 pełnił obowiązki radcy ministerialnego w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. W latach 1919-1923 był najpierw sekretarzem generalnym, a później wiceprezesem Warszawskiego Instytutu Filozoficznego (za�o�y� w nim sekcją filozofii prawa i był jej przewodniczącym). Był też wówczas redaktorem „Przeglądu Filozoficznego”. W latach 1911-1914 był członkiem komitetu redakcyjnego „Ruchu Filozoficznego”.
Ogłaszał prace z dziedziny epistemologii, prakseologii i ich pogranicza z psychologią, etyką i metafizyką; nadto interesował się zagadnieniami z dziedziny filozofii przyrody i filozofii prawa.
Członek Polskiego Towarzystwa Filozoficznego we Lwowie od chwili jego powstania (12 II 1904).