Botanik. Studiował nauki przyrodnicze w Uniwersytecie Jagiellońskim (1881-1891 z przerwami). Potem kontynuował studia botaniczne za granicą i tam uzyskał doktorat (Monachium, 1894). W latach 1896-1900 prowadził badania flory na Jawie. Po powrocie objął katedrę botaniki w Akademii Rolniczej w Dublanach (1900-1909) oraz został profesorem w Uniwersytecie Lwowskim (od 1903 profesor tytularny, od 1906 wykłady z botaniki).
W 1912 został profesorem w Uniwersytecie Jagiellońskim oraz dyrektorem Instytutu Botanicznego i Ogrodu Botanicznego w Krakowie.
Ogłosił wiele prac z zakresu botaniki i paleobotaniki; zainicjował prace nad dziełem „Flora Polski” oraz nad ochroną przyrody.
Członek Polskiego Towarzystwa Filozoficznego we Lwowie od chwili jego powstania (12 II 1904).