Germanista, teoretyk literatury. Studiował germanistykę i filologię klasyczną w Uniwersytecie Lwowskim i tu słuchał też wykładów K. Twardowskiego. Potem studiował w Getyndze i Berlinie (u Diltheya, który silniej na niego oddziałał niż Twardowski).
Doktorat filozofii uzyskał w r. 1908. W r. 1916 habilitował się z filologii germańskiej w Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1910-1918 był nauczycielem w szkołach średnich we Lwowie. W r. 1919 objął katedrę filologii germańskiej w Uniwersytecie Warszawskim. Zmarł w Oświęcimiu.
Problematykę filozoficzną podejmował w związku z badaniami nad teorią literatury oraz historią i filozofią kultury.
Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, Towarzystwa Naukowego we Lwowie i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
Członek Polskiego Towarzystwa Filozoficznego we Lwowie od r. 1910.